KAPALI GİŞE

Sessiz bir çığlıktı yalnızlığım, feryat figan haykırıyordum oysa ama sesimi duyan olmuyordu. Hayal kurmanın tarifsiz hüznü ile odamda buruşturup attığım kağıtların arasından halının motiflerine dalıyordu gözlerim. Hepsi biraz eksik, hepsi biraz yalnız…

Yarım kalan bir kahve bardağına ilişti gözüm. Yine başaramamıştım, hiçbir şeyi tamamlayamıyordum artık. Geceden kalma cümleleri bir araya getirmeye çalıştım, ama olmadı.

Her satırım yalnız kaldı yıllardır, her sahnem yabancılarla dolu ve her haykırışım duvarlara çarpıp geri döndü. Çok kalabalıktım oysa, sarıp sarmalayan cümlelerle koşuyorlardı bana ama güneş yer değiştiriyor ve gölgeleri farklı yerlere düşüyordu insanların. Artık önemi kalmadı bir şeylerin, tek başıma mücadele etmeyi öğrendim. Kendi gölgemi takip ediyorum sadece ve kelimelerimi özgür bıraktım.

Beni yalnız bırakanları görmezden gelip yalnızlığıma sarıldım. Artık daha huzurluyum, daha sessiz ve daha umutlu. Kapalı gişe yazıyorum satırlarımı. Evet, şimdi yeniden başlıyorum ve yeni hayatımın ilk cümlesini tekrarlıyorum; gelecek, çok güzel gelecek…