HİÇ BİR ŞİİR BAŞLADIĞI GİBİ BİTMEZ

Aslında hiç bir şiir başladığı gibi bitmez

Hiç bir şeyin bitmediği gibi

Yağmur gibi

Usulca başlar

Yüzünüzü okşar önce

Ardından tüm giysileriniz kelimelerle ıslanır

Ayaklarınızın altında birikir cümleler

Sonra sizi alır şehrin sokaklarında bir oraya çarpar bir buraya

Sürüklendikçe kaybolursunuz

Tüm şehir ıslanır göz yaşlarınızla

Ama siz sığınacak bir yer bulamazsınız

Hiç bir şiir başladığı gibi bitmez

Korkak adımların sesleri yankılanır yüreğinizde

Her dizede

Adımlar netleşir

Korku yerini hırsa bırakır

Bir savaşçıya döner

Önüne hangi duygu çıksa rehin alır

Yüreğiniz tam orta yerine toplar tüm duyguları

Ve kapıyı çekip çıkarken

Pimi çekilmiş bir el bombası bırakır

Dedim ya hiç bir şiir başladığı gibi bitmez

Hayat gibi

Umutlar gibi

Aşk gibi…