Sabahattin Ali, 25 Şubat 1907 yılında Edirne’de dünyaya gelir. Duruşu, karakteri, toplumsal düşüncesi ve yaşamsal kazanımlarını anlaşılır bir dil ile okuyucu ile buluşturur. Kendisinden sonrada bir çok yazarı etkileyecek bir akım başlamasına öncülük eder.
Balıkesir yıllarında şiir ve deneme yazılarına başlar. İstanbul’daki edebiyat öğretmeni tarafından destek görür ve onun da aracılığı ile Çağlayan ve Akbaba dergilerinde şiirleri yayımlanmaya başlar.
Öğretmenlik yaptığı yıllarda devlet tarafından desteklenir ve kendisini ve Türk edebiyatını geliştirmesi için yurt dışına eğitim almas için gonderilir. Yurda geri döndüğünde Almanca öğretmenliği yaptığı yıllarda komünizm propagandaları yaptığı iddiasıyla tutuklanır ve memurluktan ihraç edilse de ATATÜRK için yazdığı bir şiir ile yeniden devlet kurumunda görev verilir. Bu sıralarda ESİRLER adlı oyunu yazar.
Bir süre sonra Aziz NESİN ile birlikte çıkardığı MARKOPAŞA dergisinde siyasileri eleştirdiği idası ile bir kez daha adı uzunca bir süre mahkeme tutanaklarında geçmeye devam edecektir. Bu süreç içerisinde yurt dışına çıkma koşullarını araştırır Suriye sınırında ilk denemesi başarız olur. 1948 Yılının Mart ayında Edirneye peynir götüreceğim diyerek evden ayrılan Sabahattin Ali’nin 16 Haziran 1948’de cansız bedenine ulaşılır.
Sabahattin Ali kısa ömründe Tük Edebiyattına ölümsüz eserler kazandırmış olmasının yanında bugün hala bir çok yazarda onun akımlarına rastlamak mümkündür.
ESERLERİ
Roman
Kuyucaklı Yusuf (1937)
İçimizdeki Şeytan (1940)
Kürk Mantolu Madonna (1943)
ÖYKÜ
Değirmen (1935)
Kağnı (1936)
Ses (1937)
Yeni Dünya (1943)
Sırça Köşk (1947)
ŞİİR
Dağlar ve Rüzgâr (1934)
Kurbağanın Serenadı (1937)
Öteki Şiirler (1937)
OYUN
Esirler (1936)
ALINTILAR
“Ne diye benim ruhumun ahengini bozdun?” (İçimizdeki Şeytan)
“Ama insan derdinin üstüne kapanıp oturursa deli olur.” (Kuyucaklı Yusuf)
“İçimde yarım kalmış bir konuşmanın üzüntüsü vardı” (Kürk Mantolu Madonna)
“Unutmayın ki, dünyada en korkunç şey, ümidini kaybetmektir. ” (İçimizdeki Şeytan)
“Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. Sen bana dünyada başka bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin.” (Kürk Mantolu Madonna)
“Niçin rüzgârlı sonbahar akşamlarında , sessizce yan yana yürüyerek ruhlarımızın konuştuğunu dinleyemiyoruz? Niçin yanımda değilsin ?” (Kürk Mantolu Madonna)
“Hiç geçmeyen, hiç unutulmayan şeyler de var, beyefendi! Ölünceye kadar insanın sırtından atamayacağı şeyler de var…” (Kuyucaklı Yusuf)
“Sevmek, hele benim gibi sevmek berbat bir şeydir..” (Değirmen)
“Herhalde bu kadar sıkıntının bir hayırlı sonu olacak.” (Canım Aliye, Ruhum Filiz)