SOKAĞIN ÇOCUKLARI!

Yağmur, fırtına, kar, rüzgâr… Kışın görebileceğin tüm doğa olayları tenlerini yalayıp geçer. Bazen bir karton üstü, bazen bitmemiş bir inşaatın soğuk duvarları, şansları varsa boş bir varil birkaç parça odun ya da kâğıt ısıtır onları…

Tüm vücudu saran ter damlaları, güneşin o kavuran ışınları, bir türlü uygun serinliği veremeyen ağaçların altları… Kışın aranan sıcaklığı acımasızca yüzüne vuran yazın gaddarlığı… Tüm mevsimleri en sevimsiz haliyle yaşar sizin deyiminizle ‘Sokak Çocukları’.

Bir paket mendil, bazen birkaç şişe su, ayraç kimi zaman, dua kitapları bazen de ellerinde, ‘’Allah rızası için’’ diye başlayıp ‘’Allah sevdiğinize kavuştursun’’ diyerek biten cümleler. Avuçlara sıkıştırılan üç beş kuruş bonkör gününüzdeyseniz ama çoğunlukla görmezden gelinerek devam edilen yollar… Hangi birini saysak? Hepinizin en az bir anısı vardır onlarla.

Bugün onların günü. Çoğu bilmiyor bile doğduğu günü. Yanlarımıza yaklaştıklarında bir an önce uzaklaşmak istediğimiz, yüzlerine -bakıyorsak eğer- acıyarak baktığımız, isimlerini asla sormaya tenezzül etmediğimiz ‘Sokak Çocukları’ günü.

Kimsin, neredesin, bilmiyorum. Bu yazı sana ne kadar etki eder onu da bilemem. Bugün eğer yaklaşırsa yanına bir çocuk, sokağın böğründen çıkıp gelmiş şunları hatırla hiçbir çocuk kendi isteğiyle düşmüyor sokağın koynuna. En az senin kadar onlar da güzel bir yemek yemeyi hak ediyor, en az senin kadar onlar da rahat bir yatakta, sıcak bir evde olmayı, huzur ve güven içinde yaşayabilmeyi hak ediyor. ‘Piç’ diyerek sövüp sayıyorsun ya çoğu zaman, onlar bir annenin bir babanın sevgisini senden daha çok hak ediyor belki de. Üstelik bebekken bırakılmamış hepsi, bazıları kapısının önünden zorla kaçırılan, zorla dilendirilen çocuklar bunlar.

Sizin sandığınız gibi, yaftaladığınız gibi “Sokak Çocuğu” değil onlar. Çünkü sokaklar çocuk doğurmuyorlar.