Seni çölde yolunu şaşıran
Yağmur sandım
Meğer sen serabıymışsın
Leyla’nın, Aslı’nın, Şirin’in
Hep içindeydim
Ortadoğu isimli dünyanın en acı şiirinin
Aşk, alnıma baharı dayadı
Çiçekle sırtımdan vurdu
Modern bir alışkanlıkla
Zulmün karşısında durdu
Buralarda kibritten daha tehlikelidir
Aydınlıkla oynamak
Yarınların tek bildiği
Bugünlerden kanamak
Dünlerin ise tek yaptığı
Yaralarını tanımak
Onun için yarınlar
Dünyanın en acıklı masalıdır
En çok çocukları ağlatır
Taşralı bir kadın sürekli
Geçip gitmesini beklediği geçmişine
Gözyaşlarını damlatır
Seni bu yüzden yağmur sandım
Oysa ben
Ağaçların yeryüzüne içlerini döktüğü
Sonbahardan noksandım
Bıraktığın yerde olmakla
Yerle bir olmak arasındaki farkla
Seni yok saydım
Sen beni
Kerkük’te bomba patladıktan sonra
Her şeyden habersiz evine giden
İstanbullu gibi karşıladın
Dünyanın her yerinde savaş varken
Aşk hem sivildi hem miğfersiz
Ayrılığı düşünmek bile yersiz
Meğer senin kalbin zindanı
Aşkın prangayı bilmezmiş
Kuracağın bir tek cümle uğruna
Yaptığım kavgayı
İsraf ettiğin noktalar görmezmiş
Aşk yazdığımda
Parantez içinde yalnızlığımı okuyorsun
Seni hala seviyorum
Bu demektir ki
Ateşim yükselmiş
Ve sen barut kokuyorsun